Zapraszamy na wyjątkowy koncert inaugurujący 18. edycję Letniej Akademii Jazzu – Polsko-Francuską Noc Jazzową, będącą owocem współpracy dwóch czołowych festiwali jazzowych w Europie: Letniej Akademii Jazzu z Łodzi oraz Jazzdor ze Strasburga.
Wykorzystując okazję, jaką jest polska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej, ten wyjątkowy projekt łączy siły trzech premierowych polsko-francuskich zespołów. Usłyszymy zarówno uznanych instrumentalistów, jak i przedstawicieli młodego pokolenia muzyków, którzy wspólnie stworzą nowe muzyczne konfiguracje i niepowtarzalne brzmienia.
W programie wieczoru:
DOMINIK WANIA & CHRISTOPHE MONNIOT DUO Polska + Francja Dominik Wania (Polska) – fortepian Christophe Monniot (Francja) – saksofon
CIECHELSKI, DĄBROWSKI, DRABEK, BER Francja + Polska Léa Ciechelski (Francja) – saksofony Tomasz Dąbrowski (Polska) – trąbka Kamila Drabek (Polska) – kontrabas Samuel Ber (Francja) – perkusja
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu kulturalnego polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2025 w ramach programu dotacyjnego SYNERGIE.
WSTĘP WOLNY. Liczba miejsc jest ograniczona. Obowiązują zapisy: biuro@wytwornia.pl Decyduje kolejność zgłoszeń. Potwierdzenie udziału wyślemy do 14 dni przed wydarzeniem na adres e-mail podany w zgłoszeniu. Gwarancja miejsc dla posiadaczy karnetów na 18. Letnią Akademię Jazzu.
Kwintet zaprezentuje materiał ze swojej debiutanckiej płyty pt. „Kosmos”, która ukazała się w czerwcu ubiegłego roku nakładem wytwórni Audio Cave. Album przez krytyków został uznany za jeden z najlepszych debiutów roku, co przyczyniło się m.in. do docenienia artystów w plebiscycie JAZZ TOP 2024 (na najlepszych jazzowych artystów minionego roku) organizowanego przez redakcję Jazz Press i Radio Jazz.fm.
Wokalista i kompozytor. Mówi się o nim „zwierzę muzyczne”. Ciągle się zmienia, dużo improwizuje, a mimo to jego kompozycje można poznać już po kilku pierwszych dźwiękach. Jest niezwykle charyzmatyczny i z łatwością podbija serca zgromadzonej publiczności. Uważa się za człowieka szczęśliwego. Docenia to, co już umie, ale fascynuje go możliwość dalszego rozwoju. Twierdzi, że z wiekiem muzyka sprawia mu jeszcze większą radość, którą chce się dzielić ze słuchaczami.
BIG BAND AKADEMII MUZYCZNEJ W ŁODZI
Akademicki Big Band to zespół, który od niemal trzech dekad aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym Łodzi. Został założony w 1997 roku, a jego liderem do 2022 roku był ceniony saksofonista i klarnecista Jacek Delong. Aktualnie zespół prowadzi Jakub Raczyński, saksofonista, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Katowicach.
Praca w Big Bandzie to dla studentów cenna możliwość uzupełnienia klasycznego wykształcenia o praktyczne umiejętności wykonywania muzyki jazzowej i rozrywkowej. Formacja ma na swym koncie udział w wielu prestiżowych wydarzeniach. Wraz z chórem Con Vigore Big Band uczestniczył w polskiej premierze Sacred Concert II Duke’a Ellingtona. W ramach cyklu Jazz w Pałacu grał z Michałem Urbaniakiem i amerykańskim trębaczem Garym Guthmanem. Występował również w Filharmonii Łódzkiej w cyklicznych koncertach Młodzi w Łodzi. Dwukrotnie prezentował programy poświęcone twórczości Edwarda Czernego, m.in. z Olgą Bończyk, Urszulą Dudziak i orkiestrami Filharmonii Świętokrzyskiej, Podlaskiej i Łódzkiej oraz Orkiestrą Symfoniczną w Łomży. W 2006 roku zespół witał Branforda Marsalisa na spotkaniu w łódzkiej Akademii. Ukoronowaniem 10-letniej działalności formacji był koncert z Janem Ptaszynem Wróblewskim w Muzeum Miasta Łodzi. W roku 2010 zespół występował m.in. w ramach koncertów i warsztatów prowadzonych przez kompozytora muzyki filmowej i laureata Emmy Award – Michaela Pattersona. Poza występami w Polsce grał na festiwalu jazzowym w Szegedzie (Węgry), koncertował w Brukseli i Stuttgarcie. W roku 2015, razem z solistą Piotrem Wojtasikiem, zespół brał udział w koncercie poświęconym pamięci trębacza i pedagoga Akademii Muzycznej w Łodzi – Andrzeja Rokickiego. Zagrał też m.in. z Robertem Majewskim i Henrykiem Gembalskim koncert promujący powstającą w rodzimej uczelni Katedrę Jazzu. Każdego roku Big Band bierze udział w sztandarowym projekcie uczelni – AŻ Festiwalu, często występując z polskimi i zagranicznymi artystami: Tomaszem Szymusiem (2015), Andreą Tofanellim (2016), Grzegorzem Nagórskim (2018), Dorotą Miśkiewicz (2019), Krystyną Prońko (2023) i Stanisławem Sojką (2024).
Big Band został sześciokrotnie nagrodzony na Festiwalu Big Bandów w Nowym Tomyślu, dwukrotnie otrzymując Grand Prix. Zdobył również I nagrodę na I Festiwalu Big Bandów w Bydgoszczy i wyróżnienie na Festiwalu „Jazz nad Odrą”.
Jerz Igor, czyli Jerzy Rogiewicz i Igor Nikiforow, tworzą autorskie barokowo-popowe piosenki dla dzieci.
Ich debiutancka „Mała Płyta” zdobyła w 2014 roku serca dzieci i dorosłych, prowadząc ich na sceny wielkich i małych festiwali.
Teksy piosenek dla Jerza Igora napisali między innymi: Natalia Fiedorczuk, Dorota Masłowska, czy Grzegorz Uzdański.
„Wyspa” to trzeci album zespołu Jerz Igor. Jego osią tematyczną są emocje, w całej swojej różnorodności. Singlem towarzyszącym wydaniu płyty jest piosenka „Wyspa” z tekstem Grzegorza Uzdańskiego. Opowiada ona o uczuciu, którego każdy z nas czasem doświadcza – złości – i o tym jak dobrze jest móc ją od czasu do czasu swobodnie wyrazić. Marta Krześlak – absolwentka pracowni multimediów w Łodzi, artystka o niepowtarzalnym stylu, która odpowiada za koncepcję artystyczną albumu, pisze o nim tak: „Wyspa to dla mnie opowieść o tym, co można sobie wyobrazić siedząc we własnym pokoju. Nowy świat, w którym każde marzenie to tajemnicza wyspa. Jestem przekonana, że można odkryć ich jeszcze bardzo wiele, naiwnie byłoby myśleć, że znamy je wszystkie na bezkresnym oceanie”. Album został wydany w formie boxu, w którym oprócz płyty można znaleźć saszetkę z ziarnami łąki kwietnej, plakat/teksty piosenek, naklejki.
Caminos to nowy projekt gitarzysty Juana Gómeza „Chicuelo”. Składa się z tang, alegrías, bulerías i granaínas, a dzięki niezwykłej formacji otwiera nowe ścieżki dźwiękowe we flamenco.
Czysty dotyk „Chicuelo”, delikatna perkusja Davida Gómeza i wirtuozerski kontrabas Manela Fortià otaczają taniec Karen Lugo. Karen z kolei generuje nowe formy tańcząc do najmniejszego szeptu. Bez cante, cajón czy palmas, repertuar Caminos składa się z opowieści w rytmach flamenco. Od kołysanki po hołd dla Djiango Reinharta, alegrías są przekształcane przez kontrabas Fortià, a bulerías przez perkusję Gómeza. Spektakl łączy w sobie świeżość, siłę, sztukę i przekazuje te cechy z taką samą naturalnością, która łączy czterech artystów na scenie. Juan Gómez „Chicuelo” jest jednym z najważniejszych gitarzystów na obecnej scenie flamenco, a jednocześnie jednym z najbardziej płodnych i interesujących kompozytorów ostatnich pokoleń. Jako gitarzysta towarzyszył takim wokalistom jak: Enrique Morente, Miguel Poveda, Duquende, Mayte Martín, Rancapino, Chano Lobato, José Mercé, El Cigala, Potito i Carmen Linares. Współpracował również z muzykami jazzowymi, takimi jak: Chano Domínguez, Carles Benavent, Jorge Pardo, Jordi Bonell, Raynald Colom itp. oraz z pianistką klasyczną Marią Joâo Pires.
CZĘŚĆ II: ALFREDO RODRIGUEZ
Alfredo Rodriguez, jeden z najwybitniejszych improwizujących pianistów naszych czasów jest Kubańczykiem z Hawany. Dziś mieszka w Miami. I tam, ze swej ulicy Coral Way, przysłuchuje się muzyce regionu. Nie tylko zatem kubański son i bolero, ale także bachata z Dominikany, salsa z Puerto Rico, timba, tango, a nawet reggaeton zainspirowały nowe kompozycje Alfredo. Album Coral Way to nowy etap w muzyce mistrza i opowieść o jego nowym życiu, w nowym mieście, w roli ojca.
Nominowany do Grammy za swą aranżację Guantanamery Rodriguez jest kontynuatorem tradycji wielkich pianistów kubańskich – od Lecuony przez Peruchina, Gonzaleza, Bebo i Chucho Valdesów, aż po Rubalcabę. W jego sztuce historia muzyki kubańskiej spotyka się z jazzowym wyrafinowaniem i niedościgłą wirtuozerią godną finalistów Konkursu Chopinowskiego. To zderzenie światów zafascynowało Quincy’ego Jonesa, który przed paroma laty przyjął młodego Kubańczyka pod swe producenckie skrzydła i wydał kolejne autorskie albumy Alfredo. Nie powinno zatem zdumiewać, że na jednym z nich Rodriguez sięga po legendarny Thriller!
Ci, którzy słyszeli tę pianistykę podczas siestowych koncertów Alfredo z Richardem Boną nie potrzebują zachęty, by po raz kolejny doświadczyć olśnienia. Pozostali wciąż żyją w mroku. Aż do dnia oświecenia, do pierwszego spotkania z wirtuozem z Hawany
Neurodivergent to eksperymentalne trio, z gościnnym udziałem Kacpra Malisza, które poszerza granice improwizacji poprzez jednocześnie surową i emocjonalną eksplorację neuroatypowości. Zespół współtworzą instrumentaliści, z których każdy wnosi do muzyki unikalną perspektywę oraz odmienny artystyczny background (Miłosz Berdzik związany jest z muzyką hip-hopową/awangardową, Kacper Malisz z muzyką tradycyjną, Maciej Szczyciński oraz Aga Derlak – oboje zanurzeni w jazzie i muzyce klasycznej). Dzięki temu muzyka wymyka się klasyfikacjom, a muzyków inspiruje do nieustannej uważności i kreacji. Muzyka, łącząca zawiłe improwizacje z rytmiczną dynamiką oraz transową powtarzalnością, odzwierciedla niuanse i złożoność umysłu. Jest o nieoczywistych wyborach, nieprzewidywalnej w swym charakterze ekspresji. Zakłada przyjęcie alternatywnych sposobów myślenia, odrzucenie harmonii w jej powszechnym rozumieniu na rzecz struktur, motywów i muzycznej “chemii”.
Aga Derlak – p – Maciej Szczyciński – db Miłosz Berdzik – dr feat. Kacper Malisz – vn
CZĘŚĆ II:CRAIG TABORN SOLO
Dziesięć lat minęło od wydania albumu „Avenging Angel” Craiga Taborna, który wniósł uderzająco świeże pomysły do idiomu fortepianu solowego. „Odbija się w nim galaktycznie szerokie spektrum zainteresowań pana Taborna” – napisał New York Times – „wraz z jego wieloaspektową techniką”, podczas gdy The Guardian wychwalał „świat szeptanych, szeroko rozmieszczonych figur, dźwięczących alikwotów, ulatujących ech i ponurych kontrapunktycznych kaskad”.
W ciągu ostatniej dekady Taborn udoskonalił i rozwinął swoje podejście, osiągając nowe wyżyny dzięki albumowi „Shadow Plays”. Dla Craiga to nagranie jest „częścią tego samego kontinuum co Avenging Angel. Tamto było nagraniem studyjnym, to koncertowym, ale proces spontanicznej kompozycji trwa dalej”. Nowy album to oszałamiający recital na żywo z Mozart-Saal w Wiener Konzerthaus, gdzie program nosił tytuł Avenging Angel II. W tym w pełni improwizowanym koncercie Craig eksploruje dźwięki i ciszę, wirujące kolory, gęstości i formy, tworząc nową muzykę zarówno z poetycką wyobraźnią, jak i żelazną kontrolą nad swoim materiałem. Jego kontrola nad swoim rzemiosłem, gdy bezbłędnie tworzy narracje i struktury z podpowiedzi ujawnionego wzoru, podążając tam, gdzie prowadzi go intuicja i doświadczenie, jest niezwykła.
Taborn to znakomity improwizator w każdym kontekście i ceniony za zdolność docierania do sedna muzyki, niezależnie od otoczenia. W jego solowych pracach odniesienia do „jazzu” nie zawsze są oczywiste, ale w strumieniu utworu później zatytułowanego Conspiracy of Things przebłyskują odniesienia do historii muzyki – od stride piano po współczesność – z zawrotną prędkością. W każdej kompozycji idee są eksplorowane na wielu poziomach. Emocje również – czułość i gwałtowność współistnieją w utworach o przemyślanych tytułach Discordia Concors i Concordia Discors, które odzwierciedlają ideę jedności w różnorodności. „Nazwy utworów nadaję dopiero po ich zakończeniu, uwzględniając ich programową pozycję – w pewnym sensie tytułowanie to końcowy etap kompozycji” – powiedział Taborn w wywiadzie dla magazynu Bomb. „Tytuły mają zachęcać do rozszerzenia muzycznego doświadczenia na inne obszary”. Inkluzywność jego twórczości – subtelnie inspirowana muzyką i sztuką z wielu tradycji – zaprasza do nowych skojarzeń i otwartych reakcji.
Ponad pół wieku po pierwszym lądowaniu człowieka na Księżycu i 14 lat od wynalezienia iphone’a wiejska muzyka ma niesłabnącą moc urzekania. Wzrusza, wprawia w zamyślenie, bawi, pobudza do ruchu i kreatywności. Potrafi czule towarzyszyć człowiekowi współczesnemu na co dzień i od święta. Doświadczamy tego wielokrotnie. Ty też chcesz się przekonać? Oto kluczyki do naszej rakiety. Czeka na kosmodromie między Kielcami a Sandomierzem. Usiądź wygodnie i odpal motor. Posłuchaj, jak pracują dysze-tłoki-klapy-miechy-druty-blachy. Wznieś się na orbitę okołoziemską i poczuj upojną lekkość wiru. Leć w nieznane, ku nowym światom. Trochę to potrwa, ale na szczęście można śpiewać! W schowku pilota znajdziesz piosenki wyselekcjonowane do międzygwiezdnych podróży. Bogate w makroelementy śmiechu i — równie potrzebne dla zdrowia — mikroelementy smutku. Opowiadają o przygodach roślin, zwierząt i muzykantów planety Ziemia. Rozproszą przelotne tęsknoty i na pewno zaciekawią każdego kosmitę!”
Muzyka zespołu TĘGIE CHŁOPY jest jednym z filarów ścieżki dźwiękowej do głośnego już filmu CHŁOPI, który ukazał się w październiku 2023. Film był polskim kandydatem do OSCARA, także w kategorii Muzyka.
CZĘŚĆ I: Unleashed Cooperation & Anna Gadt „Trust”
Najnowszy album kwintetu Unleashed Cooperation to kolejny etap muzycznych poszukiwań obejmujących improwizację, muzykę współczesną, etniczną oraz jazz. Całość, utrzymana w konwencji akustycznego brzmienia, nawiązuje do muzyki znanej z nagrań Tomasza Stańki czy Krzysztofa Komedy. Kwintet, jako duchowy spadkobierca wielkich mistrzów, rozwija ich brzmienie poprzez szereg produkcyjnych zabiegów, nadając całości nowoczesne i świeże brzmienie. Proces tej ewolucji został wzbogacony o obecność Anny Gadt – czołowej polskiej wokalistki jazzowej i improwizatorki. Wykonane z nią utwory „Temat Laury” i „Mr. Paul’s beautiful dream” to esencja wolnej improwizacji oraz subtelnie prowadzonych i kontrapunktujących się melodii. Płyta składa się z sześciu autorskich kompozycji oraz dwóch improwizowanych miniatur. Inspiracji do powstania albumu można poszukiwać wśród polskiej muzyki tradycyjnej – „String Theory” czy twórczości Witolda Lutosławskiego – „Morze”, a także w muzyce elektronicznej i współczesnych nurtach muzycznych jak i producenckich – obecnych szczególnie w kompozycjach ,,Mr. Paul’s Strange Dream” oraz ,, Mr. Paul’s Beautiful Dream”. Strukturę albumu domyka niezwykle ekspresyjna kompozycja „Polistes Dominula”.
Specjalna dwupłytowa wersja albumu zawiera dodatkowo sesje i improwizowane miniatury zrealizowane podczas nagrań zespołu. Album to niezwykle zbalansowany i spójny koncept brzmieniowy, który – dzięki różnorodnym inspiracjom – przyciąga, intryguje i ukazuje siłę kolektywu. Płyta „Trust” jest kontynuacją i jednocześnie rozwinięciem idei znanej z pierwszego albumu zespołu „8years”. To rozwój autonomicznego brzmienia, zbudowanego na wspólnym procesie twórczym i wzajemnym zaufaniu, zarówno w aspekcie muzycznym, jak i ludzkim.
CZĘŚĆ II: Bluish Landscapes – Maciej Obara plays Tomasz Stańko
W ramach 18. edycji Letniej Akademii Jazzu zaprezentowany zostanie wyjątkowy koncert upamiętniający jednego z najwybitniejszych polskich trębaczy i kompozytorów – Tomasza Stańko. Projekt „Bluish Landscapes”, przygotowany przez Macieja Obarę, to artystyczny hołd dla legendy polskiego jazzu oraz twórcza reinterpretacja jego dorobku z udziałem wybitnych muzyków z Polski i Norwegii.
Koncert podkreśla rolę Stańki jako twórcy, który otworzył polski jazz na wpływy skandynawskie i zbudował mosty między artystami z obu krajów. Dla Macieja Obary, artysty o międzynarodowej renomie i byłego współpracownika Stańki, projekt ten jest osobistą kontynuacją muzycznego dialogu z mistrzem i próbą uchwycenia jego wyjątkowego spojrzenia na dźwięk i formę.
Na scenie obok Obary wystąpią m.in.: Sissel Vera Pettersen, Ingerbrigt Håker Flaten, Audun Kleive, Dominik Wania oraz młodzi, utalentowani polscy artyści: Amalia Umeda, Anna Szmatola i Adam Jędrysik. Tytuł koncertu nawiązuje do albumu Stańki z 1992 roku, nagranego z norweskimi muzykami – Jonem Christensenem i Arildem Andersenem.
Wydarzenie, organizowane we współpracy z Fundacją Tomasza Stańko, ma na celu promocję polskiej kultury za granicą, międzypokoleniową wymianę artystyczną oraz pielęgnowanie dziedzictwa polskiego jazzu.
Anita Lipnicka jest artystką, która zdążyła przyzwyczaić nas do tego, że jej koncerty to nie tylko wydarzenia muzyczne na najwyższym poziomie, ale przede wszystkim bliskie, pełne wzruszeń spotkania. Nikt jak ona nie skraca tak skutecznie dystansu między sceną, a widownią, nikt nie snuje tylu osobistych opowieści, które tak głęboko rezonują z publicznością. Przekonali się o tym ci, którzy mieli okazję zobaczyć piosenkarkę m.in. w jej ostatniej trasie promującej płytę „Śnienie”, czy też w duecie z Johnem Porterem podczas ich niedawnej, jubileuszowej kolaboracji. Tymczasem już tej jesieni będzie można oglądać Anitę w nowym, niezwykłym projekcie scenicznym zatytułowanym „O miłości 2”. Jest on kontynuację trasy, w jaką artystka ruszyła jesienią 2022 i którą zakończyła wiosną 2023 roku, odwiedzając blisko 50 miast Polski.
“Nasze miłosne koncerty cieszyły się takim powodzeniem, że ja i mój zespół postanowiliśmy stworzyć drugą edycję tego wydarzenia. Podobnie jak poprzednio, kluczem w doborze repertuaru było dla nas słowo „miłość” – wszystkie jej kolory, etapy, odsłony… A, że sama w życiu sporo się już nakochałam, nie brakuje w moim twórczym dorobku utworów o tej tematyce” – wyjaśnia Anita.“ W odróżnieniu do poprzedniej trasy, podczas której jako dopełnienie narracji posłużyły nam covery zagranicznych miłosnych evergreenów, tym razem wzięliśmy na warsztat piosenki polskich artystów, którzy byli dla mnie osobistą inspiracją, kiedy byłam młodą dziewczyną. Wrócimy więc do muzyki przełomu lat 80′ i 90′ – może się zdarzyć, że łzy będą się lać ciurkiem. Zabierzcie ze sobą chusteczki i najlepiej jeszcze kogoś do przytulenia!” – żartuje artystka.
Oprócz wrażeń słuchowych, Anita zapewnia także swoich słuchaczy, że nie ominą ich te wzrokowe – „Jak zwykle, zabieramy ze sobą bajeczną scenografię, dedykowaną trasie „O miłości 2″, która mam nadzieję wprowadzi Was w stan miłosnego uniesienia i nie pozwoli Wam długo o nas zapomnieć…”.
Anita Lipnicka – wokal
Piotr Świętoniowski – instrumenty klawiszowe
Bartek Miarka – gitary
Kamil Pełka – kontrabas
Łukasz Sobolak – perkusja
Mateusz Sołtysik – realizacja dźwięku
Piotr Mrowiec – realizacja światła
Paweł Talaga – scenografia, kostiumy
Uwaga: w trakcie trwania koncertów palone są kadzidła o zapachu stworzonym na tę okazję przez Anitę. Kadziła umieszczone są zazwyczaj na scenie oraz przy stanowiskach realizatorskich.
Piotr Rubik wyrusza w kolejną trasę koncertową! „Świat się nie kończy” to wyjątkowe, pełne energii, miłości oraz pozytywnych emocji kompozycje Piotra. Podczas koncertów nie zabraknie największych przebojów, nowych aranżacji czy wyjątkowych opowieści. Bilety na wydarzenie Piotr Rubik „Świat się nie kończy…” już w sprzedaży.
Piotr Rubik informacje
Piotr Rubik urodził się 3 września 1968 roku w Warszawie. Jako dziecko ćwiczył grę na wiolonczeli, najpierw w Szkole Muzycznej I stopnia im. Emila Młynarskiego w Warszawie, następnie w Liceum im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, a na końcu w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jako w pełni wykwalifikowany wiolonczelista współpracował z wieloma znanymi orkiestrami, takimi jak World Orchestra Jeunesses Musicales i Sinfonia Varsovia. Od dziecka wiedział, że jego głównym celem jest komponowanie. Jako artysta współpracował z wieloma wybitnymi artystami, komponując dla nich, dyrygując orkiestrami lub akompaniując jako pianista. Jako producent muzyczny wydał ponad 30 albumów, dla wielu znanych artystów. Jego pierwszym przebojem był „Dotyk” w wykonaniu Edyty Górniak. Komponuje ścieżki dźwiękowe do filmów, na przykład „Ja wam pokażę”, „Ryś”.
Jego kompozycje promowały niektóre z głównych polskich filmów, takich jak „Quo vadis” czy „Zemsta”. Wyprodukował kilka charakterystycznych utworów zarówno dla telewizji, jak i radia – „Wiadomości”, „Tomasz Lis na żywo”, oprawę muzyczną dla pierwszego programu Polskiego Radia. Największą popularność zyskał dzięki komponowaniu oratoriów takich jak „Tu es Petrus” czy „Psałterz wrześniowy”. Niektóre z najlepiej sprzedających się utworów z tych oratoriów – „Niech powiedzą, że to nie miłość” (okrzyknięty najlepszą polską piosenką wszech czasów przez Radio Zet) oraz „Psalm dla ciebie” utrzymują się na pierwszych miejscach polskich list przebojów od wielu tygodni. Sprzedaż jego płyt sięga setek tysięcy egzemplarzy. Kompozytor jest laureatem wielu nagród: I miejsce na Festiwalu Jedynki odbywającym się w Sopocie w 2005 roku, Super Jedynka za płytę roku oraz Super Super Jedynka dla najpopularniejszego artysty w 2006 roku, Wiktor 2006, Telekamera 2007, I miejsce na Festiwalu Top Trendy 2007, Teraz Polska 2007, Róże Gali 2007. Od 2023 roku mieszka w Miami.
Piotr Rubik koncerty „Świat się nie kończy…” 2025
Piotrowi podczas wydarzeń będą towarzyszyli znakomici Soliści:
Jeden z najciekawszych komików stand-upowych wraca na scenę z aktualnym, ostrym i szczerym materiałem. Bez prób przypodobania się — tylko żywa energia, czarny humor, zaskakujące zwroty akcji i charakterystyczna autoironia.
Jeśli dawno nie było okazji, żeby odetchnąć i porządnie się pośmiać — oto jest!
Międzynarodowy Festiwal Producentów Muzycznych Soundedit odbędzie się w Łodzi już po raz 17. W dniach 17-21 października zapraszamy na: warsztaty, prelekcje, spotkania, wystawy i oczywiście wyśmienite koncerty. Pierwsze ogłoszone zespoły to: Fields of the Nephilim, The Chameleons oraz 1984.
Fields of The Nephilim — zespół, którego nazwa jest odniesieniem do biblijnej rasy anielsko-ludzkich hybryd, musi być tajemniczy, mroczny i nieodgadniony. Taka jest właśnie muzyka Fields Of The Nephilim. Określa się ją jako „rock gotycki”, jednak ta definicja to o wiele za mało. Grupa do dziś jest inspiracją dla wielu innych grup, w tym grających tak ekstremalnie jak Behemoth czy Kreator.
Grupa założona w 1984 (sic!) roku w angielskim Stevenage przez: Carla McCoya, Gary’ego Whiskera, Tony’ego Pettitta, Paula Wrighta oraz Noda Wrighta. Do artystów dołączył Peter Yates, z którym nagrano pierwszy album zatytułowany „Dawnrazor” (1987 r.). Fields of The Nephilim nie nagrywa płyt co roku. Przeciwnie, nagrywa je rzadko i może dlatego są to albumy tak dobre, dopracowane i pełne uwodzicielskiego mroku. „The Nephilim” (1988 r.), „Elizium” (1990 r.), czy też nagrany po 15-letnim milczeniu „Mourning Sun” (2005 r.) uchodzą za klasykę gatunku. Pierwsze nagrania Fields of the Nephilim zawierają wiele elementów hard rocka, heavy metalu i rocka psychodelicznego. Muzycy jednak wciąż eksperymentują, poszukują nowych brzmień i rozwiązań. Inspiracją do tekstów jest magia chaosu, proza H.P. Lovecrafta, sumeryjskie wierzenia oraz twórczość okultysty A. Crowleya.
The Chameleons — John Peel, legendarny prezenter radiowy BBC, odkrył tę grupę dla muzycznego świata. Wyjątkowe brzmienie szybko oczarowało publiczność. Kompozycje pełne melancholijnych, energicznych i potężnych melodii, hipnotyczno-eterycznych riffów i ponadczasowej liryki zdobyły serca słuchaczy oraz uznanie krytyków. The Chameleons jest uważany za jeden z najbardziej wpływowych zespołów sceny postpunkowej lat 80. i 90
Pierwszy singiel The Chameleons „In Shreds” ukazał się w 1982 roku. Potem przyszedł czas na trzy płyty, które wielokrotnie były nazywane arcydziełami: „Script of the Bridge” (1983 r.), „What Does Anything Mean? Basically!” (1984 r) i „Strange Times” (1986 r.). Mimo doskonale przyjętych albumów zespół jest uznawany za jeden z najbardziej niedocenianych, jakie kiedykolwiek powstały. Choć muzyka The Chameleons wyprzedziła swoje czasy, grupa nigdy nie odniosła sukcesu komercyjnego.
W 2021 roku zespół znów wyruszył w trasę i dzielił scenę z m.in.: U2, Killing Joke, Bauhaus, Simple Minds, Talk Talk, The Cure, bo The Chameleons to przede wszystkim zespół grający na żywo. 24 maja 2024 r. ukazał się pierwszy od ponad dekady premierowy singiel zespołu, pt.: „Where Are You”. Grupa pracuje również nad nowym albumem: „Arctic Moon”.
1984 – formacja, która w przyszłym roku obchodzić będzie 40-lecie istnienia, to w zasadzie autorski projekt Piotra „Mizernego” Liszcza. Przez kolejne cztery dekady Liszcz dobierał i wymieniał kolejne konfiguracje muzyków, co jest jednym z sekretów żywotności zespołu. Cały repertuar, tak jeśli chodzi o muzykę, teksty oraz wizję brzmieniową to dzieło Liszcza.
Zespół 1984 zadebiutował w Rzeszowie w 1985 roku podczas przeglądu „Rock Plus”, gdzie otrzymał wyróżnienie, z inicjatywy zachwyconego nowatorskim podejściem grupy Tomasza Beksińskiego. 1984 zaprezentowali wówczas pionierskie na lokalnym gruncie nowofalowe brzmienie, które zainspirowało ewolucję całej plejady głośnych wkrótce rzeszowskich zespołów: One Million Bulgarians, Aurora, No Smoking.
W latach 1986 – 1988 zespoły te były owacyjnie przyjmowane na kolejnych festiwalach w Jarocinie, grane w Trójce i Rozgłośni Harcerskiej. Nie wszystkie jednak przetrwały trudny dla muzyki alternatywnej okres transformacji ustrojowej. Tylko 1984 jest zespołem, który regularnie koncertuje i wydaje płyty. Jest to zasługą konsekwencji i uporu Piotra Liszcza. Ma na koncie dziewięć znakomitych albumów i pracuje nad nowym materiałem. Fields of the Nephilim, The Chameleons oraz 1984 wystąpią 18 października 2023 r. (sobota) podczas 17. edycji Międzynarodowego Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit w klubie Wytwórnia (ul. Łąkowa 29, Łódź). Bilety w cenie 199 zł dostępne są w kasie Wytwórni
Koncert finałowy Intl Jazz Platform 2025 jest zwieńczeniem intensywnego tygodnia współpracy młodych artystów z całej Europy z uznanymi na całym świecie mentorami ze sceny muzyki improwizowanej. Prowadzeni przez takich artystów jak Tomasz Dąbrowski, Manuel Hermia, Kaja Draksler, Per Zanussi i Savannah Harris, uczestnicy pracują razem w zespołach, rozwijając nowe kompozycje i eksplorując kolektywną improwizację.
Koncert, który odbędzie się w czwartek 17 lipca o godzinie 19:00, jest świętem kreatywności, wymiany i rozwoju artystycznego – prezentując oryginalną muzykę stworzoną podczas 5 dni w Łodzi. To moment, w którym wszystko się łączy: talent, mentoring i duch wspólnego odkrywania. Inspirujący punkt kulminacyjny całego Intl Jazz Platform.
Andreas Røysum Ensemble
Andreas Røysum Ensemble wydało już swój trzeci album. Zespół koncertuje po Europie z młodzieńczą energią przeplataną dojrzałą mądrością. „Mysterier” to dziki i ponadczasowy album jazzowy, nagrany przez 12 pełnych pasji solistów w wysokiej rozdzielczości hi-fi. Poprzedni album zespołu został pochwalony na łamach The Wire: „W wykonaniach jest coś ujmująco nieokrzesanego – nachodzące na siebie, falujące i przeplatające się tematy robią ukłon w stronę pełnego strunowych instrumentów, szwedzkiego folkloru Aylera, jak i rozbudowanych utworów Dona Cherry’ego z połowy lat 60.”
Skład:
Sofie Tollefsbøl, wokal; Henriette Eilertsen, flet; Signe Emmeluth, saksofon altowy, flet; Marthe Lea, saksofon tenorowy; Andreas Røysum, Bb klarnet, klarnet basowy, flet; Erik Kimestad Pedersen, trąbka; Øyvind Brække, puzon, poezja; Hans P. Kjorstad, skrzypce; Joel Ring, wiolonczela; John Andrew Wilhite, kontrabas; Christian Meaas Svendsen, kontrabas, gitara basowa; Andreas Wildhagen, bębny, perkusja, dzwony rurowe; Ivar Myrset Asheim, bębny, perkusja, wibrafon.
Marcin Masecki to pianista dobrze znany i szeroko wychwalany za swoje personalne i radykalne interpretacje kanonicznego repertuaru muzyki klasycznej. Kaja Draksler, znakomita improwizatorka i wybitna kompozytorka, staje z kolei przed nowymi i ambitnymi wyzwaniami. Razem tworzą osobistą interpretację bogatego, surowego i skomplikowanego słownictwa wielkiego niemieckiego mistrza.
Masecki i Draksler pierwszy raz wystąpili jako duo we wrześniu 2020, a ich pierwsza próba repertuaru Bacha miała miejsce rok później. Koncert ujawnił głęboki potencjał tej kolaboracji, który niewątpliwie rozwinął się, pogłębił i ewoluował podczas trasy duetu w październiku 2022 r.
Dąbrowski/Hermia/Draksler/Zanussi/Harris
ØKSE
„Wszystko, od jazzu po joik, od rapu po haitańskie vodou.” – Martin Bjørnersen, Klassekampen
„Ale bez względu na gatunkowe konwencje, ØKSE tworzą po prostu świetną muzykę.” – Joseph Sannicandro, a Closer Listen
Debiutancki album ØKSE to odważny, eksperymentalny projekt jazzowy, w którym pojawiają się jedne z najbardziej unikalnych głosów hip-hop’u. Każdy członek zespołu jest już uznanym solowym artystą, ale jako ØKSE wspólnie eksplorują nowe obszary, przesuwając i zacierając granice gatunkowe.
ØKSE oznacza „siekiera” w języku duńskim. Siekiera to także „Ashe” – siła życiowa, która przepływa przez wszystkie rzeczy, zarówno żywe, jak i nieożywione. Ashe to prąd, energia, groove, który inicjowani potrafią skierować tak, aby niósł ich w drodze przez życie. To właśnie te energie przepływają przez ØKSE i ożywiają ich debiutancki album oraz występy na żywo.
Skład:
Savannah Harris – perkusistka
Mette Rasmussen – saksofonistka
Val Jeanty – artystka elektroniczna
Petter Eldh – basista, syntezatorzysta i samplujący muzyk
Marcel Baliński Trio to zespół założony przez łódzkiego pianistę, kompozytora i aranżera, Marcela Balińskiego, który w swojej muzyce łączy wysublimowaną awangardę z melodyjną, pełną improwizacji jazzową ekspresją. Grupa zadebiutowała w 2019 roku i od tego czasu zyskała uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Ich pierwsza płyta, “Opalenizna i wiatr”, została nominowana do nagrody Fryderyków 2023 w kategorii Fonograficzny Debiut Roku Jazz. Album wyróżnia się artystyczną dojrzałością, kompozycyjną świadomością oraz unikalnym podejściem do tradycyjnej formuły tria jazzowego.
Ich muzyka to mieszanka harmonicznych kontrastów, improwizacji i lirycznych melodii. Baliński w swoich kompozycjach unika tradycyjnych środków wyrazu, eksperymentując z perkusją i dekonstruując frazy w sposób, który wykracza poza klasyczne ramy jazzu. Zespół z powodzeniem łączy nowatorskie podejście do formy z emocjonalnym ładunkiem, oferując słuchaczom zupełnie nową jakość w polskim jazzie.
Skład:
Marcel Baliński – fortepian
Jort Terwijn – kontrabas
Tymek Papior – perkusja
matter 100
“Świetna sztuka i wielka przyjemność/…/ Kaja Draksler i jej współpracownicy są polecani każdemu, kto utracił zdolność zachwytu nad ilością muzyki, którą zna.” – Ulrich Stock, Die Zeit, 2023
“W najbliższej przyszłości nie usłyszymy niczego podobnego do tych innowacyjnych utworów.” – Martin Longley, Jazzwise, 2023
W matter 100, Kaja zmierza w kierunku piosenki i dźwięku – piosenki jako formy i dźwięku jako nawigatora oraz generatora pomysłów. Interesuje ją wykorzystanie prostych struktur harmonicznych, zabarwionych i rozszerzonych przez mikrotonalność oraz praca z amplifikacją i efektami audio w celu kształtowania dźwięku zespołu. Poezja Deana Younga, czasami śpiewana, innym razem mówiona, oscyluje między eksperymentalizmem a surrealizmem.
Wybór muzyków uformował inspiracje i kierunek pisania muzyki. Kaja zaprosiła muzyków z różnych pokoleń i muzycznych środowisk, aby otworzyć możliwości, wprowadzić świeżość i rzucić wyzwanie swoim kompozycjom. Wszyscy członkowie tej międzynarodowej grupy mają własny, wyrazisty dźwięk i bogatą muzyczną historię, niezależnie od wieku i kraju pochodzenia.
„…to, co robi ta trójka, to naprawdę mocna rzecz, poruszająca i wstrząsająca duszą. Myślę, że słuchanie tego jest zdrowe w dzisiejszych czasach, gdy radio i telewizja wypełniają nas wszelkimi odmianami 'nieszkodliwej’ muzyki, która tak naprawdę nic nam nie daje; przeciwnie – być może coś przez to tracimy” – Trygve Knudsen, o debiutanckim koncercie tria w 2019 roku
Scena jest gotowa na nowe, rzadkie spotkanie trzech legendarnych norweskich muzyków, którzy, od pewnego czasu, karmią światowe sceny muzyczne odważnymi i przekraczającymi gatunki podróżami dźwiękowymi:
Ogromny, unoszący się pejzaż gitarowo-elektroniczny Eivind’a iskrzący lodem i ogniem, a jednocześnie emanujący rzadkim poczuciem spokoju i czasu. Supermocne organy B3 Ståle’go, dudniące basy, perkusyjne syntezatory, skręcone i zniekształcone dźwięki… oraz precyzja, energia i obecność, które posiadają tylko nieliczni. Ekscentryczny i precyzyjnie skonstruowany rytm Audun’a, porywająca dynamika i błyskawiczny atak, jego pełne oddanie sztuce subtelnej interakcji. Szerokie i ciężkie brzmienie wydobyte dla słuchaczy przez Geira Østensjø, zasłużonego członka europejskiej Galerii Sławy Techników Dźwięku.
Children of Fish to międzynarodowe, polsko-norwesko-łotewskie trio, którego prądy zbiegły się w Kopenhadze, gdzie też muzycznie się połączyli. Na ich twórczość wpływ mają źródła muzyki jazzowej, improwizowanej oraz myśl przewodnia inspirowana tym, co dzieje się tu i teraz.
Children of Fish metodą swobodnej ekspresji i wzajemnego zrozumienia prezentują w swojej muzyce dziecięcą wolność, radość oraz prostotę, operując jednocześnie instrumentalnym kunsztem oraz nieprzeciętną wirtuozerią.
Ich muzyka określana jest mianem nordic jazz bądź “baltic jazz”, który kryje w sobie tradycje muzyki z krajów nadbałtyckich oraz skandynawskich.
Val Jeanty, znana również jako Val-Inc, to haitańska artystka afrofuturyzmu, perkusistka, turntablistka i profesor w Berklee College of Music.
Jeanty jest pionierką podgatunku muzyki elektronicznej, nazwanego Afro-Electronica lub Vodou-Electro, który łączy haitańskie rytmy folkowe z cyfrowymi instrumentami poprzez synergiczne połączenie akustyki z elektroniką, łącząc tym samym archaiczne z postmodernistycznym.
Występy Jeanty w nurcie Afro-Electronica były prezentowane w Whitney Museum, Museum of Modern Art oraz międzynarodowo na Biennale w Wenecji i w Muzeum Domu Kultur Świata w Berlinie.
Gard Nilssen Acoustic Unity
„To trio jest jedną z najbardziej ekscytujących grup, jakie słyszałem od dłuższegoczasu w katalogu ECM.” -Mike Gates, (UKVibe 5/5)
Gard Nilssen Acoustic Unity to wydźwięk intrygującego, niespokojnego i pełnego pasji umysłu norweskiego perkusisty, który wraz z przyjaciółmi tworzy muzykę z całkowicie otwartymi głowami, bez ograniczeń gatunkowych!
Założony w 2015 roku Gard Nilssen Acoustic Unity, zagrał dotychczas 250 koncertów na całym świecie, wydał cztery uznane przez krytyków albumy, a także współpracował z legendarnymi artystami jazzowymi, takimi jak Joshua Redman i Ambrose Akinmusire. Przede wszystkim Gard Nilssen Acoustic Unity zdobył reputację jednego z najlepszych livebandów na scenie jazzowej.
W składzie zespołu pojawili się ostatnio nowi członkowie – Signe Emmeluth i Kjetil Møster, a wraz z nowym albumem planowanym na jesień 2025 roku, nadchodzi doskonała okazja, by zaprezentować świeże brzmienie i nowe kompozycje zespołu.
„Swoiście tradycyjny, acz wcale nie zachowawczy. Tak można określić ten album. Odważny, przekorny w wielu wymiarach. A przede wszystkim rewelacyjny w muzycznej zawartości. Jednym zdaniem: niezłe kwiatki …” Krzysztof Komorek, Donos Kulturalny
Grzegorz Tarwid zaprezentuje program ze swojego pierwszego autorskiego albumu „Flowers”, nagranego w formule tria. Utwory są inspirowane naturą, jej zmiennością i chaosem, ale też jej subtelnością i delikatnością.
Płyta została zarejestrowana na magnetofonie szpulowym w studiu Piotra Zabrodzkiego i wydana w październiku 2023 roku nakładem prestiżowej portugalskiej wytwórni Clean Feed.
Tarwidowi towarzyszą muzycy, z którymi współpracuje na co dzień w innych składach: kontrabasista Max Mucha i perkusista Albert Karch.
Skład:
Grzegorz Tarwid – pianino i kompozycja
Max Mucha – kontrabas
Albert Karch – perkusja i fortepian, produkcja
Untitled design – 1
otherMother
Austriackie trio “otherMother” ma na celu stworzenie rytmicznej symbiozy dźwięku. Akustyczne i elektroniczne dźwięki płynnie scalają się ze sobą, tworząc perkusyjne sieci impulsów, które czerpią inspirację z eksperymentalnej i klubowej muzyki opierającej się na rytmach.
Dzięki niekonwencjonalnej instrumentacji, rozszerzonym technikom grania i wolnemu podejściu do improwizacji, zespół eksploruje granice gatunków muzycznych, będąc wirtuozami w tłumaczeniu własnego języka dźwięku na różnorodne ustawienia sceniczne, koncertowe i konteksty stylistyczne.
Wyobraź sobie brakujące ogniwo między swobodną improwizacją jazzową a muzyką klubową, a zrozumiesz, co sprawia, że to trio jest tak wyjątkowe.
Skład:
Judith Schwarz
Arthur Fussy
Jul Dillier
otherMother – 1
Sc’ööf
“Z piętnastu osób, z którymi rozmawiał(e)m, większość powiedziała, że wasz koncert był ich ulubionym występem wieczoru. Co, szczerze mówiąc, zupełnie mnie zaskoczyło. Myślał(e)m, że będziecie uznani za najbardziej ekscentrycznych”. – kurator festiwalu muzycznego z Hagi
Sc’ööf to eksperymentalny zespół, który stworzył własny radykalny, język dźwięków – odświeżająco-odważny i bezpośredni. Z silnym zamiłowaniem do urzekająco dziwnych rytmów i nadmierną energią na żywo, Sc’ööf to ekscytujący worek pełen niespodzianek.
